قطره اشکی در اقیانوس، گفتگو با احمد شایگان

«قطره اشکي دراقيانوس؛ گفت‌وگو با احمد شايگان»، درحقيقت روايت زندگي و فعاليت‌هاي سياسي ـ اجتماعي و انديشه‌هاي احمد شايگان است که در قالب گفت‌وگو با وي ثبت شده است و بيش از ۱۰سال پس از مرگش انتشار مي‌يابد. این گفتگو در سال 1384 با «انجمن تاریخ شفاهی چپ ایران» صورت گرفته است.

جنبش زيرزميني اشرافيت خاص خود را دارد. اشرافيت غايب. ... نام و نشان اين اشراف زيرزميني پس از مرگ‌شان آشکار مي‌شود و برخلاف... وزرا و سران دولت، برجستگان اين ارتش مخفي پس از مرگ پا به عرصه‌ي وجود مي‌گذارند. سياست‌بازان با حضور در صحنه مي‌درخشند و با ترک آن فراموش مي‌شوند ولي اشراف زيرزميني يک‌راست از گم‌نامي به جاودانگي مي‌رسند... انقلابيون حرفه‌يي تنها... پس از يک عمر تلاش شخصيتِ واقعي‌شان هم‌زمان با تشييع جنازه‌شان متجلي مي‌گردد. رژي دبره ـ عنصر نامطلوب. (از پشت کتاب)

احمد شایگان، بزرگ‌ترین فرزند دکتر علی شایگان و خانم بدری شیبانی، در۱۴شهریور ۱۳۲۰در تهران به‌دنیا آمد.

احمد از سال ۱۳۳۷(۱۹۵۸) بعد از دریافت دیپلم دبیرستان برای پیوستن به خانواده و ادامه‌ی تحصیل عازم ایالات متحده‌ی آمریکا شد.

در سال ۱۹۶۷از دانشگاه بریج‌پورت در کانِتیکت لیسانس فیزیک و در سال ۱۹۶۹از انستیتوی تکنولوژی استیونسون در نیوجرسی در همان رشته‌ فوق‌لیسانس دریافت کرد و در سال ۱۹۷۱تمامی واحدهای درسی مقطع دکترای فیزیک را در همان موسسه به‌پایان برد.

وی از فعالان کنفدراسیون دانشجویان ایرانی قبل از انقلاب بود ودر دی‌ماه سال ۱۳۵۷به‌همراه شمار دیگری از اعضای «گروه اتحادکمونیستی» برای ادامه‌ی فعالیت به‌ایران رفت و در تدارک و سازمان‌دهی فعالیت‌های «سازمان وحدت کمونیستی» و نیز تأسیس «انجمن رهایی زن» در ایران نقشی تعیین‌کننده داشت. او پس از انقلاب در کنار فعالیت سیاسی به‌تدریس فیزیک در موسسات آموزش عالی مختلف پرداخت که سالیان طولانی ادامه داشت.اولین بار در سال ۱۳۶۰بازداشت شد و تا سال ۱۳۶۴بدون برگزاری دادگاه وحکم قضایی در زندان اوین ماند. بار دیگر در خرداد ۱۳۶۹به‌همراه دیگر اعضا و هواداران «سازمان وحدت کمونیستی» بازداشت شد و هفت ماه در سلول انفرادی زندان توحید ـ کمیته‌ی مشترک ـ و سپس چند ماه در زندان اوین گذراند.

احمد شایگان در اوت سال۲۰۱۰ (مرداد ۱۳۸۹) برای سروسامان دادن به وضع دانشگاهی پسران‌اش برای دوره‌یی موقت به آمریکا رفت ولی چند روز قبل ازبازگشت به ایران سکته مغزی کرد و سرانجام پس از مدتی طولانی دست و پنجه نرم کردن با عوارض ناشی از آن در سحرگاه چهارم آبان ١٣٩١ (٢۵اکتبر ٢٠١٢) درایالت نیوجرسی (آمریکا) درگذشت.