زبانِ باز، چشمِ بسته

کتاب جستارهایی است در باره فرهنگ و ادبیات معاصر.

نویسنده در مقدمه کتاب می نویسد:

«آیا باید به راه‌جویان فرهنگی - سیاسی بدون تأمل گوش فرا داد و در معابد آنان با چشمان بسته به نیایش پرداخت؟...

پیکربندی نقد ما بدآموز، ناخودنگر، غیرمقایسه‌ای و غیر مستدل است. ما نه تنها با فاصله‌گذاری به نقد خود نمی‌نشینیم، بلکه آنجا که صحبت از نقد خود می‌شود، در همه‌ی زمینه‌ها، به کلی‌گویی روی می‌آوریم.

و از استاندال نقل می کند که:

«آیا در چنین دور و زمانه‌ای، که همه دروغ می‌گویند و دوروئی می‌کنند، هر وسیله‌ای به شرط آنکه به موفقیت بیانجامد مناسب نیست؟..»