یادداشتهای زندان پیرامون سانسور و آزادی بیان

این دفتر، از سه مقالۀ پایانی که بگذریم، شامل چند یادداشت کوتاه و بلند دربارۀ سانسور و آزادی بیان است. آنها پیش از آنکه متن‌هایی به انگیزۀ چاپ و انتشار باشند، گفت‌وگوهایی است با خودم. کلنجاری با موضوع، و در حقیقت نوعی فکرکردن با قلم است که بخشی از خالیِ روزهای زندان را با آن پر می‌کنم. طبعاً عدم دسترسی به منابع کافی واینترنت، این یادداشت‌ها را ناقص یا دست‌کم از داشتن محتوایی غنی‌تر محروم کرده است. با این‌همه اگر بتواند دیگرانی را در انگیزه و نکتۀ اصلی خود،همراه کند، به هدف خود رسیده است.
اینکه بخشی مهم از گفت‌‌وگوهای خویشتنی‌ام متوجۀ سانسور و آزادی بیان شده است تنها برآمده از وضعیتم به مثابۀ شهروندی محروم از آزادی بیان نیست بلکه از موقعیت من به عنوان نویسنده و عضویتم در کانون نویسندگان ایران نیز ناشی می‌شود. عضویتی که اکنون نزدیک به 25 سال از آغاز آن می‌گذرد. به اینها اضافه کنم سبب زندانی شدنم را که آن هم مخالفت با سانسور دولتی و طلبِ آزادی بیانبوده است.
از پیشگفتار کتاب

رضا خندان مهابادی (زاده ۱۳۳۹) منتقد،نویسنده و فعال اجتماعی و عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران است. ازاین نویسنده علاوه بر مقالات متعدد در نشریات، کتاب‌های زیر منتشر شده است:
بچه‌های محل (مجموعه داستان)، از کوزه همان برون تراود که در اوست (نقد و بررسیادبیات کودک)، چنگ رازی (گردآوری - ادبیات کودک)، فرهنگ افسانه‌های مردم ایران (19 جلد، همراه با علی اشرف درویشیان)، داستان‌های محبوب من (7 جلد،نقد و بررسی داستان‌های کوتاه، همراه با علی اشرف درویشیان)، دانه و پیمانه(نقد و بررسی داستان و رمان، همراه با علی اشرف درویشیان)، انفرادیه‌ها(مجموعه داستان)، داستان در بوته (نقد و بررسی مجموعه داستان و رمان) ویادداشت‌های زندان