هدف اصلی این کتاب معرفی چگونگی تعبیر متن بر اساس درک انسان است. در عنوان این کتاب از دو اصطلاح تعبیر و متن بهره گرفته شده است؛ بنابراین نویسنده ابتدا به سراغ چند پرسش عمده رفته است؛ نخست اینکه متن چیست و دوم اینکه منظور از تعبیر چیست؟ و در نهایت اینکه انسان در محدودۀ درک انسانی‌اش چگونه به تعبیر متن می‌پردازد؟ برای رسیدن به پاسخی مناسب، کار نویسنده با نشانه آغاز شده و به نکاتی اشاره کرده است.
فصل دوم این نوشته با پرسشی آغاز شده که همواره ما را درگیر خود می‌سازد و آن اینکه چرا هیچ متنی تعبیر مشخصی ندارد؟ در فصل سوم به معرفی متن پرداخته شده تا معلوم شود نویسنده درگیر تعریف سنتی این اصطلاح نیست و آن را به شکل یا گونۀ نوشتاری زبان محدود نمی‌داند. فصل چهارم هم به تعبیر اختصاص داده شده است تا به کمک ابزارهای معرفی‌شده در این فصل و فصل سوم، معلوم شود منظور از «تعبیر متن» چیست؟ فصل‌های بعدی این نوشته تا پایان فصل سیزدهم، به بحث دربارۀ نکاتی اختصاص دارند که به مختصات دخیل در تعبیر متن مربوط اند. فصل چهاردهم و پایانی این کتاب با جمع‌بندی مطالبی آغاز شده که در سیزده فصل گذشته مطرح شده‌اند. نویسنده در بخش‌های این فصل به سراغ گونه‌های مختلفی از متن می‌رود تا معلوم کند آنچه در قالب فرضی اولیه مطرح کرده است، تا چه میزان می‌تواند از کارآیی برخوردار باشد. در این فصل متن‌هایی انتخاب شده که از یک نظام نشانه‌ای یا آمیزه‌ای از چند نظام نشانه‌ای شکل گرفته باشند. (برگرفته از وبسایت literaturelib)
فهرست مطالب کتاب:
پیش‌گفتار، پیش‌زمینه، زبان فردی و زبان اجتماعی، متن، تعبیر، ساخت متن، نقش متن، سکوت متن، معنی صریح و معنی ضمنی، تعبیر فرهنگی ـ اجتماعی، واقعیت‌گریزی، بازی نشانه‌ها، حشو، قیاس، متن‌ها و تعبیر (چند نمونه)، پایان سخن
کورش صفویزاده ۱۳۳۵، تهران زبان‌شناس و مترجم، نایب‌رئیس انجمن زبانشناسی ایران است.
وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در آلمان و اتریش به پایان برد و در سال ۱۳۵۰به تهران بازگشت. مدرک کارشناسی زبان آلمانی را از مدرسه عالی ترجمه و کارشناسی ارشد و دکتری زبانشناسی را ازدانشگاه تهران اخذ کرده است. در همان سال برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت؛ و پس از یک فصل تحصی لدر رشته زبانشناسی در دانشگاه دولتی اوهایو و دو نیمسال تحصیل در ام.آی.تی، به دلیل بیماری پدر به ایران بازگشت و در سال ۱۳۵۶وارد دورۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی دانشگاه تهران شدن و موفق شد در سال ۱۳۵۸و پیش از انقلاب فرهنگی کارشناسی ارشد خود را بگیرد. و در سال 1372 دکتری زبانشناسی خود را از دانشگاه تهران گرفت
وی دارای پژوهش‌های متعددی در زمینه معنی‌شناسی، نشانه‌شناسی، رابطهزبان‌شناسی و ادبیات و تاریخ زبانشناسی می‌باشد.
آشنایی با زبان شناسی در ادب فارسی
