دكتر اميراصلان افشار ـ به عنوان آخرين رئيس كل تشريفات دربار شاهنشاهی ـبه هنگام خروج شاه از ايران، از معدود افرادی بود كه با محمّدرضا شاه همراه شد و با وفاداری‌های صميمانه، تا آخرين لحظات زندگی شاه، همدم وهمراه و همراز وی بوده است.
دكتر اميراصلان افشار در تهران متولد شد و بسال 1935، در سن 15-14سالگی، برای تحصيلات عازم آلمان (برلين) گرديد، وی پس از پايان دورۀ متوسّطه، وارد دانشگاه برلين گرديد و سپس در سال 1942 با درجۀ دكترای رشتۀ علوم سياسی از دانشگاه وين (اتريش) فارغ‌التحصيل شد.
در دوران خدمت خود دارای پست‌های مهـّم و حسّاس بوده، از جمله:
ـ وابستهء سفارت ايران در هلند و رابط دادگاه لاهه به هنگام ملّی شدن صنعت نفت (1952)
ـ نمايندهء ايران در كنفرانس آسيا ـ آفريقا، باندونگ اندونزی (1955)
ـ عضو بنياد آيزنهاور (1955-1956)
ـ نمايندهء ايران در كميتهء اقتصادی مجمع عمومی سازمان ملل متّحد (1958 و 1959 و 1961)
ـ سفير ايران در اتريش (1967-1969)
ـ رئيسِ شورای حُكّام سازمان بين‌المللی انرژی اتمی در وين (1968-1969)
ـ سفير ايران در آمريكا و مكزيك (1969-1973)
ـ سفير ايران در آلمان (1973-1977)
ـ و سرانجام، رئيس كلّ تشريفات دربار شاهنشاهی در آستانهء انقلاب اسلامی (1355-1357)
اين كتاب، چكيدهء بيش از 180 ساعت گفتگو است كه بين ماه های آوريل 2010 تا اكتبر 2011 در خانۀ دكتر افشار در «نيس» (فرانسه) انجام شده است.
