سیب و سرباز، شعرهایی فراسوی وحشت

خسروناقد با کنجکاوی در اشعار شاعران پس از جنگ (چه اول و چه دوم)، اشعاری که از جنگ و نیستی و ... انتخاب کرده است؛ شاعرانی با ملیت­های مختلف که می­توان گفت مشهورترینشان فدریکوگارسیا لورکا و دیگری «اریش فرید» است

ناقد در «پی گفتار» می­نویسد:
«با آنکه در بسیاری از شعرهای این دفتر، چهره واقعی و زشت جنگ و خشونت نمایان می­شود و ویرانی و نابودی دستاوردهای بشری و بی خانمانی، آوارگی، گرسنگی و برادرکشی به تصویر کشیده شده است، در عمق معنایی شعرها، عشق به زندگی و امید به آینده نهفته است. آنجا نیز که رنج تنهایی و درد جانکاه انزوای انسان عصر ما رخ می­نماید و تاب و توان آدمی رو به پایان می­گذارد و مرگ، کمین کرده در پس خاربوته­های یاس و ترس، قصد قبض جان آدمی دارد، باز ایستادگی و پایداری انسان در برابر سختی­ها و دشواری­های زندگی است که افق تازه ای در برابر چشمان او می­گشاید. رویارو شدن با واقعیت­های زندگی و وضع وجودی انسان، نباید در هر حال به ناامیدی منجر شود، بلکه با گذار از ناامیدی و افسردگی، می­توان راهی به سوی آزادی گشود.»