زمینه شاعرانگی تجربه دینی

نوشته‌های این کتاب, در اساس یک رساله تفسیری است مبتنی بر دیدگاه فیلسوفان مدرن زبان که طی آن جنبه‌هایی از فراداد (Tradition) دینی اسلامی بازگو می‌شود . بدین ترتیب, نویسنده بر آن است تجربه‌های دینی را در حوزه شعر ـ عمدتا شعر صوفیانه ـ نقد و تحلیل کند .وی در این راه از آموزه‌های فلسفی و نقد ادبی مدرن بهره می‌گیرد .مراد از شرح ((تجربه دینی)) در کتاب, بیان عادت‌های فکری, عاطفی, گفتاری و شیوه درک متقابل, همچنین داوری‌های ارزشی ناشی از آن است که نویسنده این همه را براساس نهادها, سنت‌ها, رمزهای اعتقادی و قاعده‌های رفتاری تبیین می‌کند .وی مقصود خود را از ((شاعرانگی)) که مربوط به ((دامنه معنا)) هاست به شرح و ارزیابی پاره‌ای از اشعار مولانا جلال‌الدین رومی تعمیم می‌بخشد .