بهروز مطلب‌زاده، از فعالین سیاسی چپِ دهۀ 50 و تجربه‌اندوخته در محیط‌های کارگری است و از سال 1990 در تبعید آلمان زندگی می‌کند. در سال 2019 پس از سی سال به مینسک- به شهرِ اولین دوره پناهندگی خود- سفر می‌کند. وی در این کتاب به خاطرات دور و نزدیک از زندگی در مینسک پرداخته است.
در این کتاب و دیگر آثار بهروز مطلب‌زاده، تواناییِ قلمِ ادیبانۀ او آشکار است.
کتاب مشتمل بر 59 عنوان در فهرست، و دو پیوست و نام‌نمایه است: پیوست 1: آلبوم عکس، پیوست 2: متن نشست تاریخی تعدادی از اعضای«شورای نویسندگان و هنرمندان» در کابل! 1365.
در مدخل کتاب می‌خوانیم:
«در سومِ مهرماهِ سالِ 1331 در روستای میرکوه‌سلطان از توابع شهرستانِ سراب در آذربایجان شرقی بدنیا آمدم.
در شش سالگی به همراه خانواده‌ام به تهران نقل مکان کردیم و از هشت سالگی تا کنون همواره مشغول به کار بوده‌ام. به هزار و یک دلیل، به مدرسه و دانشگاه نرفتم و آموخته‌هایم از دانشکده زندگی است.
در اردیبهشت سال 1350 به دلیل فعالیت‌های سیاسی در یک گروه چپ، توسط ساواک شاهنشاهی بازداشت، محاکمه و به سه سال زندان محکوم شدم.
در سال 1353 پس از آزادی از زندان، بار دیگر در کارخانه‌های مختلف تهران مشغول به کار شدم و در همان زمان به «سازمان چریک‌های فدائی خلق ایران» پیوستم.
در سال 1355 به همراه «گروه منشعب از سازمان چریک‌های فدائی خلق» از آن سازمان جدا شده و در سال 1356 به حزب تودۀ ایران پیوستم.
پس از سرکوب نیروهای چپ و یورش جمهوری اسلامی به حزب تودۀ ایران در هفدهم بهمن ماه سال 1361، توانستم از چنگ دژخیمان گریخته و در خردادماهِ سال 1362 خود را به آذربایجان شوروی برسانم.
در سپتامبر سال 1983 به همراه 200 تن دیگر از پناهندگان سیاسی در اتحاد شوروی، به شهر مینسک پایتخت بلاروس منتقل شدم.
در کنفرانس ملی حزب تودۀ ایران که درخردادماه سال 1365 برگزار شد، به‌عنوان عضو مشاور کمیته مرکزی انتخاب شدم. چند ماه بعد از آن به افغانستان اعزام شدم. در آنجا، درکنار یکسری از مسئولیت‌های حزبی، هم‌زمان یکی از گویندگان رادیو زحمتکشان ایران نیز بودم.
پس از چهارسال کار حزبی در افغانستان، به اتحاد جماهیر شوروی برگشتم و یک دورۀ شش‌ماهه مدرسه حزبی در مسکو گذراندم. در "پلنوم فروردین ١٣٦٩" حزب شرکت کردم و به دلائلی که در همین کتاب خاطرنشان ساخته‌ام، از عضویت در کمیته مرکزی استعفاء دادم. در اواخر سال 1990 به آلمان آمدم. با وجود اینکه، بیش ازسی سال است با جریانی که به نام «حزب توده ایران» فعالیت می‌کند، هیچ رابطه‌ای ندارم، با این حال هنوز به امضاء پای آنکت حزبی‌ام پایبند و کماکان خود را یک توده‌ای واقعی و مؤمن به اهداف و آرمان‌های انسانی و مترقی حزب می‌دانم.»
از آثار قلمی بهروز مطلب‌زاده:
w همچون آبِ روان؛ (چند داستان)؛ سال 2011، نشر دوستی، سوئد.
ترجمه:
w روزهای سپری شده من؛ خاطرات گنجعلی صباحی؛ سال 1393، نشر دنیای نو تهران.
w کمانچه؛ جلیل محمدقلی‌زاده (نمایشنامه)؛ چاپ اول سال 2006 نشر همزیستی، آلمان.
w قبض بهشت؛ یوسف چمن‌زمینلی؛ نشر دوستی، سال 2006 سوئد.
w نامه‌های میرزا ابراهیموف به همسرش سارا خانم؛ انتشار در سایت اینترنتی ایشیق، آذر 1399
w ملافضلعلی؛ جلیل محمدقلی‌زاده؛ نشر دوستی سال 2008
بکوشش:
w یادواره رفیق کیا؛ (مجموعه سخنرانی‌ها در مراسم بزرگداشت او در چند کشور؛ نشر روشن، سال 2000 آلمان.
w بگذار زمان بگذرد؛ (بدرود سروده‌ها wزندان گوهردشت. ف. خاور)؛ نشر آیدا، بوخوم سال 2003 آلمان.
w خاطرات تقی کی‌منش؛ 1301-1357؛ نشر آیدا بوخوم سال 2019 آلمان.
