مجمع الوحوش

«مجمع‌الوحوش» قصه‌ای از باغ وحش ناصرالدین شاه را روایت می‌کند که در آن انواع حیوانات وحشی زندگی می‌کنند. راوی، اسحاق نگهبان این باغ وحش است. داستان در دوره جنگ جهانی اول و قحطی بزرگ ایران آغاز می‌شود. دوره‌ای که مردم قحطی‌زده از شدت گرسنگی سگ و گربه و موش در کوچه ها شکار می‌کنند و این حیوانات هم در شهر و روستا نایاب شده‌اند. اسحاق درچنین اوضاعی در پی یافتن راهی است تا هر طور شده حیوانات شاهی را زنده نگهدارد. حیواناتی مانند طاووس و باز و عقاب و شیر و خرس و یوزی که ناصرالدین شاه با زحمت و علاقه از کشورهای مختلف جمع‌آوری کرده بود.

نویسنده در این داستان از زبان و لحنی خاص برای خلق اثرش بهره گرفته است و عناصری از زندگی عصر قاجار و باورها و آداب و رسوم آن دوره را بیان می‌کند.

عطیه عطارزاده در دو رمان دیگرش هم: «راهنمای مردن با گیاهان دارویی» و «گوگرد»؛ با استفاده از رمز و استعاره‌های بدیع اش به کشف محیط اطرافش می‌پردازد.