گوگرد

«گوگرد» سومین و یا بقولی دومین رمان از عطیه عطارزاده است که با تاخیر منتشر شده است. خوانندگان وی را با رمان موفق «راهنمای مردن با گیاهان دارویی» می‌شناسند.

راوی در این رمان یک سگ ماده است که جاودانه شده و شاهد بیش از یک قرن سرگذشت خانواده ی «نظام»، اولین دواخانه ی تهران تا به امروز است. نویسنده با تخیلی قوی و از زبان این ماچه سگ خواننده را با مکانها و روابط اجتماعی و حوادث تاریخی 150 سال اخیر ایران- تهران آشنا می کند و با افسوس و طنز به تلاشهای کیمیاگرانِ این چند نسل برای خوشبختی و جاودانگی می نگرد.

خواننده در «گوگرد» پا به پای این ماچه سگ از کوچه‌پس‌کوچه‌های دوره‌های مختلف زمان گذر می‌کند تا یحیا‌ی یک‌پا را پیدا کند. یحیایی که‌ از همین سگ شیر خورده و نفرین شده تا مثل پدرش و اجدادش در پی راز جاودانگی پیر شود.

راوی داستان جهان و انسان‌ها و احساسات آن‌ها را از طریق بو کشف می‌کند. این امر باعث شده است که فضای رمان گاهی شاعرانه شود و احساسات انسانی به شکل تازه‌ای روایت شود و درک خواننده از این احساسات عمیق‌تر شود. برای مثال، حسرت شبیه بوی بادام تلخ است و شادی بویی مثل عطر عسل دارد، «عشق هیچ بویی ندارد»