صد و شصت سال مبارزه با دیانت بهایی

اگر بخواهيم از دوجنبش مهم ايران از دوران قاجار تا به امروز را نام ببريم، قطعا يکی نهضت بابی و بهائی که در سال ۱۸۴۴ ظهور کرد، و ديگری نهضت مشروطيت ايران که قريب پنجاه سال بعد از ظهور بهائيت، به صورت نهضتی ملی و سياسی سر بلند کرد و خواستار مشروطيت و حکومت قانون در کشور شد. تاريخ صد و شصت سال اخير ايران در واقع تاريخ مبارزهء روحانيون برای خنثی نمودن و نابود ساختن اين دو نهضت و اين دو فکر بوده است: يکی فکر مشروطيت که خواستار آزادی وجدان، حکومت قانون و تساوی مردم در قانون و امثال آن بود و ديگر دين بهائی که بديلی برای تفکرات دينی پيشين ارائه می‌نمود.

در اين کتاب که در دوبخش تنظيم شده، با مطالبی از جمله در بخش نخست: معمّای بهائيت، دلايل مخالفت با ديانت بهائی، مبارزه با بهائيان در دورهء قاجاريه، بهائيان در دوران پادشاهی رضا شاه پهلوی، بهائی ستيزی در دوران محمد رضا شاه پهلوی و ... و در بخش دوم: جمهوری اسلامی در روياروئی با جامعهء بهائی ايران، بهائی آزاری در روزهای آخر رژيم شاه، بهائيان نخستين قربانيان ظلم در جمهوری اسلامی.